یک بهانه‌ی زیبا

داشتم نامه‌های سیدعلی صالحی که زنده‌یاد خسرو شکیبایی با آن صدای یکه، فراموش ناشدنی، گرم و گوش‌نوازش دکلمه کرده را گوش می‌دادم... دیدم اگرچه خط عشق در برگه‌های این روزهای عمرم بسیار کمرنگ شده اما هنوز چیزهایی هست که دلم را بلرزاند... چیزی مثل همین بهانه‌ی زیبا...
بگذریم!

قطعاتی از موسیقی که برای این آلبوم انتخاب شده، به نظرم از زیباترین قطعات موسیقی و از آهنگسازان بزرگ و اغلب معاصر دنیاست. یکی از قطعاتی که در اوایل این آلبوم است، دوئتی (دونوازی) است که اگر اشتباه نکنم فلوت به همراهی سلستا هارپسیکورد می‌نوازد. متاسفانه نام هنرمند آهنگساز و یا نوازندگانش را نمی‌دانم!
قطعه زیبا و دلنشینی است.



دانلود کنید!

آپدیت: توضیح اینکه هارپسیکورد (Harpsichord) و سلستا (Celesta) یا چلستا از سازهای کلاویه‌دار و شبیه به پیانو هستند و معمولاً در اکسترهای بزرگ مورد استفاده قرار می‌گیرند. هارپسیکورد شبیه به پیانوی رویال و سلستا به پیانوی دیواری می‌ماند. هر دو صدایی زنگدار دارند و گاهی برای ایجاد رنگ و جلوه‌ای خاص در موسیقی (معمولاً کلاسیک) و یا نواختن ملودی‌های کوتاه استفاده می‌شوند... من اما نفهمیدم این ساز دوم در این آهنگ کدامش است!

پی‌نوشت: حالا خوب است آن یکی ساز هم اصلاً فلوت نباشد!... اگر می‌دانید یا حدسی می‌زنید، لطف می‌کنید اگر تذکر دهید.
Blogger

Check Google Page Rank