نمی‌دانم به حرم امام رضا رفتید یا نه! اصلاً اهل این چیزها هستید یا نه، تمام این‌ها را از بیخ و بن، انکار می‌کنید! حتی اگر جزء این گروه هم باشید، مطمئناً لحظه‌هایی دارید که به چیزی و کسی فکر می‌کنید، متوسل می‌شوید، خدا خدا می‌کنید...
وقتی که حرم می‌روم، یک چیز همیشه نظرم را به خودش جلب می‌کند؛ آدمهایی که با تمام وجود غرق در صحبت و درخواست و... هستند،
چیزهایی می‌بینی و چیزهایی می‌شنوی...
با هر که باشند، به این ایمان و خلوص این لحظه‌های پاکشان، غبطه می‌خورم. حقیقتاً آنجا جایی است که بسیاری، خود ِ حقیقی‌شان را همراه می‌برند و بیشتر از هر جایی می‌توان حقیقت آن‌ها را (حتی کوتاه و گذرا!) دید.
...
و این سوال که او چه کسی است که این‌چنین باطن افراد را زیر و رو می‌کند؟
همیشه، رفتنش یک طرف و دلتنگی غریبی که موقع بازگشت، تمام وجودم را می‌گیرد، یک طرف...
السلام علیک یا امام رضا!
السلام علیک یا امام رضا!
میلاد امام رضا(علیه‌السلام) بر عاشقان حقیقی‌اش مبارک باد!
