به نقل از سايت بازتاب
به اهتمام آقاي محسن اشراقي!
يك نوجوان 12 ساله كه به عنوان بزرگ‌ترين نمونه هوش و نبوغ موسيقي در طول دويست سال اخير شناخته شده، مي‌گويد كه آهنگهاي موسيقي تازه، به ذهن او الهام مي‌شود.
به گزارش سرويس بين‌الملل «بازتاب»، به نقل از «C.B.S»، «جي گرينبرگ» كه او را جانشين حقيقي «مورتزارت» دانسته‌اند، در عرض مدت كوتاهي مي‌تواند آهنگهايي تازه و پيچيده را بيافريند. وي نام اختصاري «Blue jay» (زاغ كبود) را براي خود برگزيده و علت انتخاب اين نام را به سروصداي فراواني كه اين پرنده از خود توليد مي‌كند، عنوان كرده است.
گرينبرگ مي‌گويد، موسيقي و آهنگ در سر او انباشته مي‌شود و او وادار به نوشتن آنها مي‌شود.
اما واقعا چه در سر او مي‌گذرد كه در عرض چند ساعت، آهنگ مربوط به قطعه‌اي به نام «طوفان» را بر روي كاغذ مي‌آورد.
«سام زيمان»، آهنگساز و مدرس درباره او مي‌گويد: ما داريم از كسي كه به موتزارت شبيه است، سخن مي‌گوييم. اين نوجوان در رديف بزرگ‌ترين اعجوبه‌هاي تاريخ موسيقي است.
«جي» مي‌گويد كه واقعا نمي‌داند اين آهنگها از كجا به ذهن او مي‌رسند. او آنها را اجراي يك اركستر در ذهن خود توصيف كرده و براي او مثل اين است كه دستورهايي با سرعت نور به ذهن ناخودآگاهش وارد مي‌شود.
«ذيمان» مي‌گويد، هرچه درباره جي گفته مي‌شود، يك حقيقت واضح و عيني است و نظر شخصي من نيست. جي مي‌تواند در آن واحد، آهنگسازي كند و بعد يك سونات پيانو را در ظرف 25 دقيقه، درست در مقابل چشمان شما بنوازد، به گونه‌اي كه قطعه نواخته شده، بسيار عالي از آب درآيد.
اين روزها بسياري از هم‌سن‌و‌سالان او، آهنگهاي مورد نظر خود را از كامپيوتر دانلود مي‌كنند، اما درباره او بايد گفت كه وي اين آهنگها را از ذهن فعال خود، دانلود مي‌كند. او با استفاده از يك برنامه، نت‌ها را ضبط كرده و بعد به اجرا درمي‌آ‌ورد تا به اين وسيله، كار آهنگسازي وي، سرعت بيشتري پيدا كند.
او از دو سالگي قادر به نوشتن بوده است و در سه سالگي، علاقه زيادي به نوشتن و يادگيري نت‌هاي موسيقي از خود نشان مي‌داد. در ده سالگي، وارد كالج موسيقي «جوييليارد» شد كه در رديف بزرگ‌ترين هنرستانهاي موسيقي جهان به شمار مي‌رود.
وي در يازده سالگي در كنار هنرآموزان سال سوم اين هنرستان، به يادگيري تئوري‌هاي موسيقي پرداخت و گفته مي‌شود تا پايان چهارده سالگي، تمام واحدهاي درسي اين رشته را خواهد آموخت.
جي مي‌گويد، وقتي آهنگ يا نوايي را از ذهن خود مي‌شنوم، نخست سعي مي‌كنم آن را خوب بشنوم و بعد شروع به زمزمه كردن آن مي‌كنم و اكثرا در هنگام الهام شدن يك آهنگ به ذهنم، ترجيح مي‌دهم كه قدم بزنم، چون همگام با ضربات موسيقي، قدم برمي‌دارم.
